Zdarza się, iż lekarze prowadzący diagnostykę lub psycholog poproszą Was o napisanie życiorysu. Możliwe, że sami dadzą pytania lub jedynie powiedzą, by przynieść życiorys na następną wizytę.
Przedstawię Wam kilka wskazówek: jakie aspekty poruszyć, co napisać, co zawrzeć (o ile oczywiście chcemy w ogóle pisać życiorys).
Lifyen
- Lekarz zapozna się z ważnymi aspektami Waszego życia (poza wizytami), a więc zaoszczędzicie czas i pieniądze.
- Na wizytach będzie można się odnieść do konkretnych wydarzeń, zamiast co chwila sobie coś przypominać czy dopowiadać.
- Podczas pisania można przemyśleć wiele spraw i lepiej sobie wszystko poukładać w głowie.
Zależy tylko i wyłącznie od osoby piszącej, nie trzeba zamykać się w jakichś ustalonych ramach. To nie musi być życiorys niczym CV, może to być odpowiadanie na pytania czy na dane aspekty, które osoba pisząca życiorys chce poruszyć. Nie ma przymusu pisania o wszystkim. Dobrze byłoby skupić się jedynie na aspektach transpłciowych i na rzeczach, które mogą być z nimi związane. Nie trzeba opisywać jedynie negatywnych doświadczeń- można też pozytywne, np. kiedy już funkcjonujemy w jakiejś grupie, w zgodzie ze sobą, i towarzyszące nam pozytywne odczucia.
Nie spieszcie się z pisaniem: możecie tworzyć codziennie po trochę, dopisywać kolejne rzeczy, które się przypomną, co kilka dni ogarniać całość (czy jest zawarte wszystko co istotne). Lepiej napisać więcej, niż mniej.
Piszcie życiorys na komputerze - zaoszczędzi to czas lekarzowi na rozszyfrowywanie bazgrołów.
Polecam używać większej czcionki, dawać odstępy, akapity. Lekarz może chcieć napisać jakiś komentarz na stronie i dobrze byłoby zostawić mu trochę miejsca.
Jeśli nie macie programów do pisania tekstów, polecam Dokumenty Google – bezpłatne tworzenie i edycja dokumentów online, czyli w przeglądarce internetowej. Wystarczy mieć konto google i gmaila (również bezpłatne).
Stworzony dokument można zapisać jako docx lub pdf, a następnie wydrukować samemu lub w drukarni, przynosząc plik na nośniku danych. Rozumiem obawy przed drukowaniem takich rzeczy u obcych ludzi, ale większość punktów ksero i małych drukarni polega jedynie na tym, że samemu podłącza się nośnik danych, wybiera się plik, drukuje, i nie ma żadnego kopiowania danych.
Jeżeli chcielibyście całkowicie uniknąć drukowania w punktach i u znajomych, zawsze jest opcja, by poprosić lekarza o e-mail, na który można przesłać swój życiorys.
Nie ma żadnych limitów odnośnie minimalnej czy maksymalnej ilości tekstu. Może być to jedna strona lub więcej. Nie powinno się porównywać do innych osób transpłciowych i dopasowywać się do ich ilości stron, nie ma tutaj żadnej reguły, bo życiorys to sprawa indywidualna.
Pamiętajcie, że są to bardziej wskazówki, a nie dokładne wytyczne.
Jest szansa, że już w dzieciństwie posiadaliście pewne zachowania wskazujące na transpłciowość. Można tutaj opisać, czy opiekunowie ingerowali w styl zabaw, rodzaj zabawek, ubiór czy mieliśmy dowolność. Lekarze wiedzą, że za młodu wiele rzeczy się narzuca - bawiliśmy się tym, co nam dano czy mówiono, że jest dla nas (siła sugestii!), decydowano o naszym ubiorze. Niektórzy mogą się tutaj oburzyć “ale jak to mam cokolwiek pisać o moich zabawkach i ubiorze w dzieciństwie hurr durr to nie ma związku” - ok, jeśli dla Ciebie to nie ma związku to nie pisz, ale może ktoś inny chciałby coś na ten temat napisać, bo czuje, że ma to związek z jego transpłciowością. Przypominam że tego typu zachowania nie są obowiązkowe w byciu osobą transpłciową!
Możemy opisać, jak zmieniało się nasze postrzeganie i poczucie tożsamości płciowej poprzez dzieciństwo, okres dojrzewania i jak aktualnie prezentuje się na czas obecny.
Okres dojrzewania
Wiele osób transpłciowych zaczyna odczuwać dysforię dopiero podczas dojrzewania, dlatego ważne może być opisanie, jakie uczucia nam towarzyszyły, o ile w ogóle coś pamiętamy i o ile mają związek z transpłciowością.
Można opisać reakcję rodziny i znajomych na nasze zachowania, jeśli uważamy, że ma to związek z tematem transpłciowości.
Można tu opisać, jakie odczucia nam towarzyszyły, czy był to impuls czy może myśl, która docierała do nas stopniowo.
Funkcjonowanie w społeczeństwie, odczucia związane z odbiorem przez społeczeństwo - czy źle czujemy się używając danych zaimków, imienia czy legitymując się danymi. Jak czujemy się w szkole, w pracy, wśród znajomych - przed i po oucie. Czy czujemy się dobrze funkcjonując w zgodzie z sobą. Można tu napisać jak chcemy funkcjonować w społeczeństwie, jak chcemy być odbierani, czego oczekujemy.
Czy podjęto już jakieś zmiany w swoim życiu, np. zaimki, używane imię, zmiana wyglądu, garderoby.
Jakie działania są planowane, np. HRT (Hormonoterapia), zmiana dokumentów, zabiegi chirurgiczne.
Czego oczekujemy od swojego wyglądu, co chcemy osiągnąć, jak chcemy się prezentować.
Opis tego, co nam najbardziej przeszkadza, naszych odczuć odnośnie niektórych części naszego ciała. Można użyć skali od 1do 10 do określenia tego, co nam w naszym ciele przeszkadza, np. głos, twarz, zarost, ciało, piersi, genitalia.
Przypominam, że nie ma wymogu, aby poruszać wszystko, wystarczy opisać to, co chcemy przekazać i czujemy, iż jest związane z transpłciowością.